Czy można samemu przestać pić alkohol? - Nie tylko od lat 18

Ja próbowałem. Nie raz, nie dwa. Nie zliczę, ile razy mówiłem sobie: „dość” – i tyle samo razy wracałem. Byłem jak chomik w kołowrotku.Zawsze znalazłem wytłumaczenie: ciężki tydzień, samotność, złość, powody do świętowania, a czasem po prostu chęć, żeby zasnąć. Alkohol znajdował drogę do każdej szczeliny w moim życiu.

Powtarzałem sobie, że dam radę sam, że mam charakter. Guzik prawda. Alkohol miał nade mną większą władzę niż jakiekolwiek postanowienia i obietnice składane bliskim czy sobie. Oczywiście, były przerwy – lecz głód alkoholowy był silniejszy.

Dziś mam świadomość, że to nie była kwestia słabej woli. To była – i jest – choroba. A ja uparcie próbowałem leczyć raka plastrem. Tak, dokładnie tak, bo to rak duszy.

Samotne odstawienie wyglądało zawsze tak samo. Kilka dni ulgi, potem napięcie, nerwy, a w końcu ta myśl: „może tylko jedno piwo, żeby spuścić ciśnienie”. I tak w kółko.

Najtrudniej było przyznać, że nie dam rady sam. To bolało. Jak to? Ja mam pójść i prosić o pomoc?A jednak to właśnie wtedy coś pękło. Zrozumiałem, że to nie wstyd prosić o pomoc. Wstydem jest udawać, że panuje się nad czymś, co dawno przejęło nad tobą kontrolę.

Dziś wiem jedno: samemu można próbować, ale po co się męczyć? Po co wchodzić w to samo bagno, skoro są ludzie, którzy wiedzą, jak z niego wyjść?

Dla mnie ratunkiem była terapia i to jej zawdzięczam swoje życie. Tam usłyszałem historie podobne do moich – od innych uczestników. Dziś słyszę je we wspólnocie. I to wystarczyło żeby uwierzyć, że można inaczej.

Podsumowując – czy można samemu przestać pić?Może ktoś gdzieś potrafi. Ja nie. I nie zamierzam się tego wstydzić. Bo dziś nie chodzi już tylko o to, żeby nie pić. Chodzi o to, żeby żyć pełnią życia.

PIOTR JAKOWICKI

www.trener-trzezwosci.pl